A FE!
Czym jest wstręt? Co budzi obrzydzenie i dlaczego tak się dzieje? Konsystencja jedzenia, nieprzyjemny zapach, robale, pająki… w końcu ludzie, słowa, postawy. Wstręt może być wywołany nie tylko przez to co brzydkie, lecz także przez to co złe. Dlatego należy go rozpatrywać zarówno w kategoriach estetycznych, jak i etycznych.
O „wstrętnej” literaturze, sztuce, kobiecości i inności opowiada książka „A FE! Społeczno-kulturowe konteksty wstrętu i obrzydliwości” pod redakcją Aleksandry Drzał-Sierockiej i Małgorzaty Kowalewskiej.
Niechybnie ohydny
Wstrętne ciało – wojna i pornografia, Obrzydliwe azjatyckie jedzenie, Wstrętny obcy – obrzydzenie jako reakcja na strach przed islamem, Obrzydliwe piękno, piękna obrzydliwość – kategoria „obrzydliwości” w filmowym horrorze – to tylko niektóre z ponad 20 tekstów składających się na tę ciekawą monografię.
Publikacja została podzielona na 5 części. Pierwsza omawia zjawisko wstrętu w literaturze, druga poświęcona jest brzydocie w sztuce, trzecia omawia kwestie cielesności, kolejna porusza tematy związane z kobiecością, ostatnia pokazuje, jak to, co obce i inne, potrafi napawać obrzydzeniem i jak obrzydzenie potrafi poróżnić ludzi.
Książka jest pokłosiem konferencji o tym samym tytule, organizowanej przez Instytut Kulturoznawstwa oraz doktorantów Uniwersytetu SWPS w czerwcu 2015 roku.
Z recenzji Mariusza Czubaja
Podstawową zaletą monografii „A fe!”, przygotowanej pod redakcją Aleksandry Drzał-Sierockiej oraz Małgorzaty Kowalewskiej, jest panoramiczność ujęcia. Mówi się więc o „wstręcie” i „obrzydliwości” jako narzędziach dystynkcji językowych i poznawczych oraz kulturowych przejawach i konsekwencjach tych dystynkcji. Mówi się o rzeczonych kategoriach jako wyznacznikach współczesnych strategii artystycznych, ich związkach ze współczesną obsesją cielesności (czy wręcz: somatyzacją kultury), traktuje jako pojęcia kluczowe dla rozumienia gatunków popkultury (horror, mangi yaoi) oraz poszczególnych dzieł, wreszcie – last but not least – umieszcza je w kontekście praktyk kulinarnych, dyskusji o „inności” oraz „wstrętnej kobiecości”. Nie mam wątpliwości, że prezentowana Czytelnikowi monografia spotka się z zainteresowaniem i zgoła nieobrzydliwym przyjęciem bez poczucia wstrętu.
Publikacja ukazała się nakładem wydawnictwa naukowego Katedra. Partnerem merytorycznym pracy jest Uniwersytet SWPS.
książka na stronie wydawnictwa »
Redakcja naukowa
Aleksandra Drzał-Sierocka – kulturoznawczyni, adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu SWPS. Należy do kadry School of Ideas, nowoczesnego kierunku poświęconego projektowaniu innowacji społecznych. Jest współkierownikiem studiów podyplomowych Food Studies. Naukowo zajmuje się przede wszystkim społeczno-kulturowymi kontekstami jedzenia, historią filmu oraz kulturowymi obrazami śmierci i umierania (w tym tematyką HIV/AIDS). Współtworzy fundację inicjatyw filmowych TU SIĘ MOVIE. Jest autorką monografii „Luc Besson. Uśmiechnięta twarz filmowego postmodernizmu”, współredaktorką prac zbiorowych, m.in.: „W garnku kultury. Rozważania nad jedzeniem w przestrzeni społeczno-kulturowej”, „Zło w kinie. Bohaterowie, gatunki, twórcy”.
Małgorzata Kowalewska – socjolog i kulturoznawczyni, studentka Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Uniwersytetu SWPS. W pracy naukowej zajmuje się społeczno-kulturowymi aspektami jedzenia i nowymi mediami. Jest członkiem redakcji kwartalnika naukowego „Kultura Poluparna”. Publikuje na łamach takich czasopism, jak: „Kultura i Historia”, „Acta Humana”, „Kultura – Media – Technologia”.