Teatry dla masowej publiczności
„Samo pojęcie teatru ludowego rodzi się pod koniec dziewiętnastego wieku i już na początku zostaje wpisane na sztandary demokratyzacji sztuki. Teatr ludowy, w przeciwieństwie do teatru mieszczańskiego, miał stać się sztuką dla wszystkich – zarówno jeśli chodzi o jego estetykę, jak i organizację” – tak we wstępie antologii „Teatry dla masowej publiczności” piszą redaktorzy naukowi Piotr Olkusz i Monika Wąsik.
Myśli o teatrze nie trzeba ani gwałtem rozsiewać, ani narzucać nikomu. Wyrasta ona samorodnie wszędzie, staje się czynem w każdej niemal wsi i w najmniejszym ośrodku fabrycznym. Gdzie tylko zabłyśnie iskra organizacji młodzieży, tam zaraz odegrać muszą przedstawienie teatralne. Nie jedno i nie w jednym miejscu: i tu, i tam, po całej Polsce, z takim pośpiechem, jak gdyby chciało się z rozmachem przez jeden wieczór odrobić to, co zaniedbały lata, wznieść się wyżej, dokąd porywa pęd nagle obudzony. Pośpiech ten i zapał teatralny jest tak powszechny, że dałby się porównać do nieprzeliczonego mnóstwa bystro bijących źródeł i wartko płynących strumieni. Gęsta sieć przepływająca nasz kraj od gór do morza. […]
Niespożyte znaczenie teatru ludowego na tym właśnie polega, żeby dać i dobyć. I nie chodzi tu o teatr tylko, dla niektórych błahą pozornie rzecz i sprawę. Chodzi o całość naszego życia. Sensem jego, polotem wzwyż, mocą i duszą jest kultura człowieka i narodu. Najprędzej i najskuteczniej kulturę tę zaszczepiać może teatr, a tym bardziej w naszych warunkach i zacofaniu po okresie niewoli, musi być koniecznym składnikiem naszego życia i nie najsłabszą dźwignią kultury. On ją wypracuje w masach – przede wszystkim – Wacław Budzyński, Znaczenie teatru ludowego, „Teatr Ludowy”, 3/1923
Partnerem merytorycznym wydania jest Uniwersytet SWPS.
Archiwa popkultury
„Archiwa Popkultury” to seria wydawnicza pod redakcją naukową dr. hab. Tomasza Majewskiego poświęcona wczesnej kulturze popularnej rozumianej jako wytwór urbanizacji i wielkomiejskiego doświadczenia nowoczesności. Ukazują się w niej teksty źródłowe, takie jak antologie XIX-wiecznego protokomiksu i ilustracji prasowej, powieści gazetowej oraz zeszytowej z obiegu brukowego, jak również opracowania monograficzne instytucji rozrywkowych w rodzaju wczesnego kina, wodewilu czy cyrku. W ramach „Archiwów Popkultury” przypomniane zostaną również pionierskie prace z zakresu badań nad rodzimą kulturą popularną, autorstwa Janusza Dunina i Stanisława Baczyńskiego.