My. Portret psychologiczno-społeczny Polaków z polityką w tle
Książka prof. dr hab. Krystyny Skarżyńskiej z Uniwersytetu SWPS jest obszernym studium przedstawiającym wyniki jej badań nad społeczeństwem polskim prowadzonych na przestrzeni ostatnich 30 lat. Prezentowane badania pozwalają zrozumieć, jak myśli, odczuwa i działa społeczeństwo polskie, a także jak owo myślenie, odczuwanie i działanie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dekad.
Z recenzji prof. dr. hab. Marka Ziółkowskiego:
Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności. Bardzo instruktywna jest też empiryczna operacjonalizacja takich zjawisk jak społeczny darwinizm, typy przywiązania w relacjach rodzice-dzieci, moralność i sprawczość, problemy tożsamości. Książka może i powinna być ważna i interesująca dla kilku grup czytelników. Po pierwsze, dla badaczy i studentów z różnych dyscyplin nauk społecznych. Po drugie, dla przedstawicieli świata polityki, różnych instytucji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego oraz mediów. Po trzecie, dla różnych kręgów tzw. szerszej publiczności, zwłaszcza tej zainteresowanej tym, co się dzieje w społeczeństwie polskim oraz kondycją psychiczno-społeczną współczesnych Polaków.
Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności.
prof. dr. hab. Marek Ziółkowski
Książka ukazała się w Wydawnictwie Naukowym Scholar przy wsparciu i pod patronatem Uniwersytetu SWPS.
O autorce
prof. dr hab. Krystyna Skarżyńska – profesor psychologii, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim związała się zawodowo z tą uczelnią i tam zdobywała kolejne stopnie naukowe i tytuł profesora. Od 1982 r. pracowała w Instytucie Psychologii PAN (dziś jest członkiem jego Rady Naukowej), a od powstania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (obecnie Uniwersytet SWPS) podjęła pracę także na tej uczelni. W latach 1997–2001 była prorektorem ds. naukowych, do 2019 r. kierowała Katedrą Psychologii Społecznej. Specjalizuje się w badaniu potocznych przekonań i postaw. Jest autorką ponad 200 artykułów naukowych w czasopismach polskich i międzynarodowych oraz kilkunastu książek, m.in.: „Spostrzeganie ludzi” (1981), „Psychospołeczne aspekty decyzji alokacyjnych” (1986), „Konformizm i samokierowanie jako wartości. Struktura i funkcje” (1992), „Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej” (2005). Pod jej redakcją (lub współredakcją) naukową ukazały się książki, opisujące i próbujące wyjaśnić ważne dla polskiej demokracji zjawiska i postawy społeczne, m.in.: „Psychologia polityczna” (1999), „Demokracja w Polsce. Doświadczanie zmian” (2005), „Understanding social change. Political psychology in Poland” (2006), „Między przeszłością a przyszłością. Szkice z psychologii politycznej” (2009), „Między ludźmi... Oczekiwania, interesy, emocje” (2012). Wyniki badań naukowych z zakresu psychologii społecznej i politycznej popularyzuje (np. w „Charakterach” czy „Zwierciadle”) i wykorzystuje w tekstach publicystycznych, wywiadach, a także komentując aktualne wydarzenia społeczno-polityczne w wolnych mediach: „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Newsweeku”, „Znaku”, „Dialogu” i w radiu TOK-FM.